Hunkertukker
Vorige week was ik kort op vakantie. In Twente.
Op een zonnige dag liep ik over de Umfassungsweg op het Landgoed Twickel in Delden, door het bos en over boerenerven. De volgende, nu winderige, dag fietsten we over de zandpaden die nog overal het Twentse landschap doorkruisen. De mistige ochtend daarna slenterden we door de vriendelijke boskamers rond Boekelo. Tot slot, op zaterdag, scheen de zon weer en dronken we in Enschede koffie op de stoep van de St. Jacobuskerk, en keken we naar alle anderen die de lang verwachte lente aan het insnuiven waren.
Het was alsof het landschap meteen mijn ademhaling rustiger maakte, mijn blik omhoog trok. Ik zag voor het eerst een bonte specht; de rode veren die oplichten in het wit en zwart.
Zou bijna willen dat ik een hunkertukker was. Dan was dit het landschap van mijn thuiskomen.
Jessica Hammarlund Bergmann